Tarımsal AltyapI ve Tarım İşletmelerinin Genel Özelliklerİ 

Türkiye'de 1991 Tarım Sayımı'na göre 4.091.000 tarım işletmesi mevcuttur. Bu işletme­lerin %99'u 500 da' dan ve %82'si de 100 da' dan küçük araziye sahiptir. %1 oranındaki büyük işletmeler toplam arazinin %12'sini işlemekte­dir. Diğer yandan tarım işletmelerinin %60'ının işlediği topraklar birbirinden farklı yerlerde ol­mak üzere işletme arazileri 6' dan fazla parsel­den oluşmaktadır. Ortalama parsel alanı 10.85 da'dır. Bu göstergeler Türkiye'de tarım işlet­melerinin marjinal niteliğe sahip olduklarını ve tarımda dengesiz bir toprak dağılımının söz konusu olduğunu ifade etmektedir.

Türkiye' de ekili-dikili alanlar toplamı 27.0 milyon hektardır. Bu alanın 4.5 milyon ha'ı IV. sınıf arazidir ve 1., II., III., ve IV. sınıf arazi olarak işlenen alan toplamı da 21.6 milyon ha'dır. Bu nedenle Türkiye tarımında V, VI., ve VII. sınıf arazilerde de tarım yapılmaktadır. 

Türkiye toplam tarım arazisinin 12.5 milyon hektarı sulanabilecek niteliktedir. Bunun 8.5 milyon ha'nın sulanması ekonomiktir. 

Bugüne kadar yaklaşık 4.4 milyon ha arazi su­lamaya açılmıştır. 

Tarımsal faaliyetlerde bulunan işletme­lerin %24.4'ü yalnızca bitkisel Üretim, %72.1'i ise bitkisel Üretimle hayvancılık faaliyetini bir­likte yürütmektedir. 1991 Genel Tarım Sayımı verilerine göre sadece hayvancılık yapan tarım işletmeleri toplam tarım işletmelerinin %3.5'ini oluşturmaktadır. 

Toplam tarım arazisinin 18.6 milyon hektarı ekilen arazi, 5.1 milyon hektarı nadas alanları, 0.8 milyon hektarı sebze bahçeleri, 0.6 milyon hektarı bağ, 1.3 milyon hektarı meyvelik ve 0.6 milyon hektarı da zeytinlik alanlarından oluşmaktadır. Ayrıca ekilen arazinin büyük bir bölümünde buğday (9.4 milyon ha) ve arpa (3.7 milyon ha) Üretilmektedir 

Türkiye'de "daimi çayır ve otlak arazisi" olarak kullanılan 12.4 milyon ha alan bulun­maktadır. Ayrıca 15.5 milyon büyükbaş ve 60.7 milyon küçükbaş hayvan mevcudu söz konu­sudur. Büyük baş hayvan birimi (BBHB) başına 2.1 da daimi çayır ve otlak arazisi düşmek­tedir ve yalnızca yaklaşık 300 bin ha genişliğinde bir alanda yem bitkisi (fiğ, yonca ve korun­ga) tarımı yapılabilmektedir. Bir BBHB için yıl­da en az 150 gün beslenebilecekleri 35 da otlağa ihtiyaç vardır. Dolayısıyla Türkiye'de hayvancılık faaliyetinin çayır ve otlaklarda aşı­rı otlatmayla yürütüldüğü söylenebilir. 

Tarım arazilerinin %8.3'Ünde taşlılık, %7.1'inde drenaj, %3.0'Ünde tuzluluk-alkalilik sorunu bulunmaktadır.

Mülk araziye sahip olan işletmelerin toplam işletmeler içindeki oranı %92.97'dir. Ki­racılık ve ortakçılık şeklindeki işletmecilik önemsiz düzeydedir.  

Bazı önemli Ürünlerde dekara ortalama verimler; Buğdayda 204, arpada 201, mısırda 423, mercimek de 81, şekerpancarında 3778, pamukta 90, ayçiçeğinde 155, kuru soğanda 1861 ve patateste 2359 kg'dır.

Tarım sektöründe faaliyet gösteren işletmecilerin ortalama eğitim süresi yaklaşık 5 yıl olup geleneksel tarım sistemi hakimdir. 

Tarım işletmeleri sermaye büyüklüğü açısından ekonominin diğer sektörlerine göre daha az sermaye ile çalışmaktadırlar. Sermaye­lerinin %95'inden fazlası ayni özelliktedir ve toprak sermayesinin oranı işletmelerin büyük bir kısmında %70-80 dolayındadır. Ayrıca işlet­me sermayesinin toplam aktif sermaye içindeki oranı 0/015-20 arasındadır. Halbuki gelişmiş ülkelerdeki tarım işletmelerinde bu oran %45­50 dolaylarındadır.  

Tarım işletmelerinde yabancı sermaye kullanım oranı düşüktür. İşletmelerin büyük bir çoğunluğu kredi kullanabilecek finansal yapıdan yoksundur.