Türkiye Ekonomisi

Dünya Ekonomisi

Osmanlı Ekonomisi

Finansal Ekonomi

İşletme Ekonomisi

Hizmet Ekonomisi

Kalkınma Ekonomisi

Tarım Ekonomisi

Borsa ve Yatırım

Ekonomi Sözlüğü

Ekonomi Ders Notları

Ekonomi Düşünürleri

Genel Ekonomi Soruları

Özel İstatistik Arşivi

Özel İktisat Konuları

Açık Öğretim İktisat

Ekonomi Kurumları

Kamu Yönetimi

Kamu (Devlet) Maliyesi

Sigortacılık Konuları

Türkiye İktisat Tarihi

Yeraltı Ekonomisi

Kredi Kartı Piyasası

Gelişmekte Olan Ülkeler

Finansal Piyasalar

Kent Ekonomisi

Liberalizm

Forex Piyasaları

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Off-Shore (Kıyı) Bankacılığı Nedir

Kıyı bankacılığı diğer adıyla “off-shore banking”, ülke dışında sağlanan fonların yine ülke dışında kullandırılmasını amaçlayan ve sektörle ilgili her türlü yasa ve yönetmeliklerin dışında kalan serbest bankacılık olarak tanımlanmaktadır. Özellikle 1960’lardan sonra gelişen kıyı bankacılığı merkezleri dünya finansal merkezleri için büyük birer fon kaynağı, uluslararası fonlar için ise bir ara geçiş olmaktadır. Bunlar arasında başlıcaları, Uzak Doğu’da, Hong-Kong, Singapur, Asya dolarlarının merkezidir. Ortadoğu’da Bahreyn, Pasifik adaları içerisinde Cayman Adaları ve Bahama son derece önemli finans merkezleridir (Kaymakçı ve Şahin, 2007: 303).

Uluslararası Kıyı Ötesi Mali Merkezler, “Vergi Cennetleri” olarak da bilinmektedir. Kıyı Bankacılığı ve Vergi Cennetlerinin ilgili ülke, karşı ülke, bankalar ve yatırımcılar açısından çeşitli avantaj ve dezavantajları bulunmaktadır. Genel olarak Off-shore sistemi ve vergi cennetlerinin bankalar ve yatırımcılara sağladığı avantajlar ve kayıplar şöyle sıralanabilir (Akdiş, 2001: 151–152): 

Avantajlar, 

•    Yatırımcılar mevduatları karşılığında, merkez bankasına sıfır faizle karşılık yatırmaktan kurtulurlar.

•    Tasarruf mevduat sigorta fonuna prim ödemezler. 

•    Bu tür bankalar daha yüksek faiz vadettikleri için mevduat çekerler. 

•    Hesaplar yurtdışında gösterildiğinden, resmi denetimden kaçarlar ancak parayı ülke içinde kullanabilirler. 

•    Yükümlülükleri az olduğu için de bilanço karlarını arttırırlar.

Buna karşılık milli devletler kıyı bankalarına yatırılan fonlar için büyük kayıplarla karşılaşmaktadırlar. Bu kayıpları da şu şekilde sıralamak mümkündür: 

•    Ülke vergi kaybı ile karşılaşır. 

•    Merkez bankası kanuni karşılık toplayamaz, tasarruf mevduatı sigorta fonuna prim alamaz, bunun sonucunda da para politikası araçları etkisizleşerek istenilen sonuçları veremez hale gelir. 

•    Merkez bankası otoritesini ve güvenini, denetim organları denetim imkanlarını, hazine de tam rekabeti sağlayamadığı için hem etkinliğini hem de denetim yollarını kaybeder.

 

 

Anasayfa - İktisat - Makale - Ekonomi - Borsa - İstatistik - Türkiye Ekonomisi - Ekonomi Sözlüğü - Gizlilik Politikası

Sağlık Bilgileri